dag 23 - zondag 23 mei

onze laatste dag.

Heel erg winderig weer, maar dat is niet de eerste keer dat we dat hier meemaken. 't Is niet voor niks dat 't hier een kust voor windsurfers is.
We wandelen nog naar de arts and craft market op het strand (stelt niet veel voor) en gaan ons laatste amerikaans koffietje drinken op de pier. Daar komen we nog maar eens tot de constatatie hoe vroeg hoe veel de Amerikanen wel eten (en hoe dik ze daar van worden).
Koffers zijn snel gemaakt.
Om 11 u uitchecken en richting Camarillo : laatste stop in outlet center : toch wel de moeite waard om daar kleren te kopen. Maar toch opletten dat we straks op de luchthaven geen overgewicht hebben (allé ja : onze valiezen, hé !).
Heel de weg tussen Santa Barbara rijden we langs 'de historic way el camino real', die wordt aangegeven met klokken langs de weg. Langs Santa Rita, Santa Rosa, Santa Clarita ;-)...
Om 16u droppen we onze huurauto met 11 825 miles op de teller. Toen we vertrokken stonden er 8 600 op.
Onze vlucht vertrekt netjes op tijd, de aansluiting in London verloopt op wieltjes, in zaventem nemen we om 19u04 de trein richting Lede. We zullen dan alweer 24 onderweg geweest zijn.
In Lede staat ons een leuke verrassing te wachten : de Ford Galaxy netjes voor 't station geparkeerd en mijn lieve zus die ons komt verwelkomen... dat deed deugd!
Nog een steak in American Bar en Steakhouse The Boondocks om in schoonheid te eindigen....

En nu maar hopen dat we niet teveel last hebben van de jetlag...

dag 22 - zaterdag 22 mei

het is hier veel drukker geworden : ook de amerikanen zakken af naar de kust voor het weekend.

ik heb mijn liefste ventje kunnen strikken om een uurtje met mij te gaan shoppen : yes!!! en wat heeft ze gekocht ? een kleedje, 2 blouses, een pulletje, een kleedje en een shortje... en dat allemaal voor 189 dollar !!!

én ! op een uur was de klus geklaard.

we rijden naar goleta (deelgemeente van Santa Barbara). Verstomming is groot als we hier weer tot de constatie komen : 3 motels, 2 supermarkent, een highway en that's it. Dus terug naar Santa Barbara. Onderweg nog iets eten en wim terug naar de barber (de eerste in LA had zijn werk niet echt tegoei gedaan dus).

Wandelen willen we doen... maar echt dicht in de buurt van Santa Barbara blijkt dat niet zo simpel te zijn. Er zou een trail moeten zijn in de buurt van Hot Springs... Hebben njullie ze gevonden ???? Wel rijden we weer door sjieke villa-wijken... In San Fransisco was het zo : hoe hoger je woont, hoe meer poen... nu, ik denk dat dat hier ook zo is.

Dan maar naar een ander park; dat blijkt dan gewoon een campground te zijn... toch efkes wandelen...

nog even relaxen in de jacuzzi van het hotel, douchen en dan... dungeness crab gaan eten op de pier !!!!

nog een slaapmuts in 't stad en dan ons bed in : morgen richting LA luchthaven en huiswaarts...

dag 21 - vrijdag 21 mei

we beginnen ons toch een beetje zorgen te maken : staking british airways, aswolk boven europa... geraken we wel thuis ? niet dat 't we 't echt erg zouden vinden, maar 't is al zo lang vliegen en we zullen moe zijn...dus toch maar een paar maltjes heen en weer naar Airstop... rekening houden met tijdverschil ! allé... 't valt nog mee : we vertrekken alleen wat later uit Los Angeles, Maar Londen-brussel sluit dan beter aan.

Vandaag trekken we de mountains achter santa barbara in : stappen !!! We zouden graag de Red Rock Trail doen van ongeveer 6 miles, maar al snel komen we tot de constatatie dat we om de halve kilometer door de rivier moeten waden en aangezien we daar niet echt op voorzien zijn, kiezen we een ander pad... door bloemenweiden, de bergen in, prachtige uitzichten .

Na onze wandeling blijft er dan nog wat tijd over om de Botanic Garden te gaan bezoekn (wij zijn nu immers met de auto ;-)

Prachtig : 65 acres met leuke wandelpaden tussen 'streekeigen' cactussen, bomen, wilde bloemenweides... very nice indeed.

's Avonds gaan we bootje varen : sunset cruise. We gaan vooraan in de catamaran zitten (ze zeggen dat dit de beste plaatsen zijn... tot we een eindje zeewaarts in zijn en de kapitein zijn motorien op volle toeren laat draaien : kletsnat zijn we)... Zeeleeuwen, een soort pelikanen, in de verte een paar dolfijnen (we waren niet snel genoeg om ze op de gevoelige plaat te leggen)... en een ongelooflijke sunset !

's Avonds kreeft eten bij de Fish Enterprise : mmmmmmmmmmmm !!!

dag 20 - 20 mei

Santa Barbara is echt een heel aangenaam kuststadje. We willen vandaag graag de Botanic Garden gaan bezoeken en stappen te voet op... We zijn echter vergeten dat we hier in het land van Koning Auto leven, dat de kaartjes niet echt waarheidsgetrouw zijn getekend en dat openbaar vervoer zo goed als onbestaand is. We geraken er dus niet, maar wel in het Museum of natural history : hier worden intrigerende stukken van de Cumash cultuur tentoongesteld, verschillende kasten met opgezette (of nep ?) vogels, reptielen, insecten, tarantula's (!!!!!!!!!!!). Er is ook eenzeer aangenaam wandelpad langs de kreek. Alleen allemaal heel erg slecht aangegeven.
Normaal zouden we met de bus terug naar downtown kunnen, maar zekerheid bestaat daar niet over : komt hij ? of komt hij niet ? en àls hij al zou komen, wanneer dan ?
Na onze behoorlijke wandeling verdienen we wel een uurtje strand... windy, maar toch aangenaam.
Zullen we morgen een boottochtje maken ?

dag 19 - 19 mei

Santa Barbara : gesticht in 1782. 85 000 inwoners. Men noemt het wel 'de parel van de kust' (hebben ze oostende nog niet gezien,zeker ;-). Een mooie en vriendelijke stad, waar de gemeente eist dat de Spaanse bouwstijl bewaard moet blijven, dat huizen goed onderhouden moeten worden, het trottoir geveegd behoort te worden.

De inwoners bestaan uit vissers, studenten, gepensioneerden met veel geld, kunstenaars en strandliefhebbers. Vandaar de mooie winkels, leuke terrassen, uitstekende restaurants, galeries en musea.

Onze eerste dag is een verkenningsdag : we wandelen state street (de hoofdstraat) op en af en eigenlijk ben je daar al bijna een halve dag mee zoet.

We wandelen naar the misson : Santa Barbara : Queen of the Missions. De missie Santa Barbara was de tiende missie die door de Spaanse Fransiscaners werd opgericht. Zij werd gesticht op het feest van de Heilige Barbara, 4 december 1786. De originele gebouwen waren bescheiden. Ze waren gemaakt van in de zon gedroogde stenen.

Voor de komst an de spanjaarden bewoonden de Chumash indianen dit gebied. Op het kerkhof van de Mission liggen minstens 4 000 indianen begraven.

Santa Barbara is één van de missieposten langs de Camino Real : een hele weg van SanDiego tot San Fransisco, waar de katholieken de indianen komen 'christenen' zijn...

dag 18 - dinsdag 18 mei

Ons besluit staat vast : we vertrekken uit Frisco en rijden tot we in 't goe weer zitten... daar zoeken we slapen (en blijven we waarschijnlijk tot we naar huis gaan).

De eerste +/_ 150 km (vanaf Monterey) zijn ongelooflijk schoon... maar ook hier zitten de weergoden ons niet mee... we rijden constant door de mist. 't moet ongelooflijk mooi zijn bij helder weer...

toch even gestopt op een plek waar de zee-olifanten aan land komen : ongelooflijk, die beesten : groot, dik, log, brullen, lui en stinken !!!! niet te harden bijna!

om goed weer te hebben moeten we doorrijden naar Santa Barbara.

Overnachten in Days Inn (de rest allemaal veel te duur). Leuk logement, niet te ver van de zee, rustig... leuke kamer.

dag 17 - maandag 17 mei

Zoals we al hadden kunnen vermoeden: 't is hier niet alleen heel wat frisser in frisco... bovendien is 't beginnen regenen.... en 't wil maar niet stoppen.

We trotseren de regen en trekken te voet 't stad in.

Naar Chinatown : een stad in een stad : de grootste chinese samenleving buiten China. Draken en stenen leeuwen markeren de 24 blokken 'downtwon'. Chinatown is een labyrint met exotische restaurants, winkeltjes, musea en kleine markten.

We gaan naar Union Square, een 16-blok met voornamelijk winkels (oa macy's, onze 'inno' maar dan tien keer zo groot) en hotels.

Daarna naar Castro : hét gaycentre van frisco en dat zullen we geweten hebben : ga hier als vrouw maar es een bar of koffiehuis binnen !

Voor de rest genieten we vooral van de vele mooie huizen.

dag 16 - zondag 16 mei

de belevenis van de dag (het jaar ???) : bay to breakers : een 12-miles-run in hartje frisco. carnaval aalst verbleekt erbij : bloot, bijtjes, american footballers, 'jeanetten', aliens, schotten.... noem het maar op : ze hebben op een of andere manier de 12 miles gelopen, gewandeld, gehinkt... ze zijn erbij, kortom... en 't is een fantastische belevenis..... mij doet het toch wel wat denken aan 'be sure to wear some flowers in your hair'...
we gaan naar fishermans's wharf, pier 39... de belangrijkste plekken : vooral toeristenvallen... shops, bars, resto's...
leuke attracties : een oudere madam die ongelooflijke jazz-rythms uit haar piano tevoorschijn tovert, break dancers die op een heel sympathieke manier mensen 't geld uit hun zakken halen... zeeleeuwen die liggen te zonnen op vlotten in de haven...
Leuke overdekte markt met wine-bar (tastings) : Johnn Hyatt uit de boxen : whoaahh....
's Avond vers seafood dinner bij Scomas : llllllllllllllllllekker !!!!!!!!!!!!!

dag 15 - zaterdag 15 mei

We zijn vandaag vroeg wakker en dat i smaar goed ook, want we hebben een lagn e rit voor de boeg : Stovepipe Wells --> San Fransisco : +/- 10 uur rijden. 'Al bij al valt 't beter mee : de GPS neemt écht wel zijn tijd :-)
Rond een uur of vier zijn we al in San Fransisco, ondanks de files om 't stad binnen te rijden.
We logeren deze keer in een Best Western (achteraf niet echt content van)
Een drie-dagen-pas voor openbaar vervoer (beter dan de auto hier) kost 20 dollar per persoon.
Eerste keer dat ik zo openlijk armoe zie....
's Avonds bij Italiaan gegeten... heel erg lekker... spijtige genoeg naam van resto vergeten...

dag 14 - 14 mei

Vandaag rijden we naar Death Valley. 't Ligt ruim 130 miles ten noordwesten van Las Vegas. Het is één van de diepste plooien van het noordelijk halfrond (tot 86 m onder de zeespiegel). De sinistere naam kreeg de vallei van een pionier die haar zonder kleerscheuren was doorgekomen. Vol vreugde schreeuwde hij : 'goddank, we zijn uit deze dodenvallei ontsnapt', en daarmee drukte hij tevens de dankbaarheid van al zijn mormoonse reisgezellen uit. Anderen hadden minder geluk en veel van de goeudzoekers uit 1849 verloren er meer dan alleen de weg. Af en toe was er toch een die geluk had en een goudader (zeldzaam) of een zilverader (iets frequenter) ontdekte. De rijkdom van deze streek berust echter op borax, een minder waardevol mineraal, waarvan exploitatie uiteindelijk winstgevend bleek.

Tussen de steile flanken van de vallei brandt de zon meedogenloos. Het is werkelijk een streek van verschrikking. In de zomer stijgt de temperatuur er contstant boven de 40° in de schaduw (als die er al is !). Je kunt er echt een ei bakken op de motorkapvan je auto.

Het landschap is grandioos in zijn dorheid, soms lijkt het wel een maanlandschap.

Onze eerste stop voor we death valley binnenrijden is het visitors center in Shoshone. Volgens de zeer vriendelijke dame kunnen we vandaag absoluut goed wandelen, want de temperatuur is maar 100° F !!!

We lunchen in The Famous Crowbar Cafe and Saloon, en we zitten zowaar weer temidden van de cowboys and -girls !!!

In de vallei stoppen we bij Zabriskie Point : beroemd door de gelijknamige film van Antonioni. Eén van de meest fascinerende plaatsen van de vallei. Het gesteente vertoont de prachtigste kleurschakeringen gaande van groen over roze tot oranje. Volgende stop : dante's view : adembenemend uitzicht. Ik waan me op de maan !!! In de Golden Canyon gaan we voor een uurtje wandelen en hier worden we echt geconfronteerd met het risico op zonneslag... ondanks pet, water... word ik toch wel 'oververhit' :-)...

Badwater is een andere stop : een poel met troebel water : het laagste punt van de USa : 86 m onder de zeespiegel.

's Avonds logeren we in Stovepipe Wells.

dag 13 - donderdag 13 mei

Goeiemorgen !
zoals afgesproken : uiteenzetting over time sharing : schone appartementen, schone uitleg, schone voorstellen... maar nee, we zijn toch niet geïnteresseerd om 1 week per jaar in vegas door te brengen :-) wél in de gratis tickets voor de show vanavond :-)
Cirque du Soleil heeft hier verschillende shows lopen en wij hebbn nu tickets voor 'Belief' van Chris Angel. De show legt minder nadruk op acrobatie dan we gewend zijn van Cirque du Soleil, maar draait meer rond illusie : "to see is to believe". Van bij het begin is er heel veel interctie met het publiek : de show wordt ingeleid door 4 clowns die in en bij en tussen en rond het publiek lopen. Het publiek reageert ook heel anders dan we gewend zijn in vlaanderen : heel spontaan, luidruchtig, open (zoals we ze zien bij Oprah bijvoorbeeld : heel enthousiast). Ook Chris Angel zelf wandelt een paar keer tussen het publiek, komt handjes schudden... De stunts, verdwijningen, trucs, konijnen, choreografieën... zijn verbazingwekkend... opsommige momenten zijn we écht met verstomming geslagen. Foto's mochten we jammer genoeg niet nemen tijdens dit fascinerende spektakel...

dag 12 - woensdag 12 mei

Vandaag gratis ontbeten!!! We waren eigenlijk wat te laat voor 't buffet en er was niemand meer om te controleren... aardig meegenomen :-)

We gaan vandaag een dagje shoppen : naar de Premium Outlet Shops Las Vegas, cfr. Maasmechelen outlet center. Er zijn hier inderdaad 'kloppen' te doen! Calvin Klein, Levi's, Ralph Lauren, 7 for All Mankind... : allemaal laag geprijsd en meestal nog extra discount.

Na een halve dag shoppen, kunnen we best wat uitblazen en dat doen we aan 't zwembad van 't hotel.

In 't casino kunnen we 't toch niet laten om onze kansen eens te wagen op de roulette en zijn op een kwartier tijd 20 dollar kwijt :-( Op die manier hebben we er rap ons goesting van. 's Avonds gaan we naar het buffet in de Luxor : het perfecte voorbeeld van Las Vegas-Babylon. Het opende zijn deuren in 1993, strekt zich uit over 19 ha en telt meer dan 4400 kamers (bijgebouwen incluis). Het is niet meer of niet minder dan een exacte reconstructie van de piramide van Gizeh. Een immense sfinx op ware grootte houdt de wacht aan de ingang. Het atrium, het grootste ter wereld, is zo immens dat je er maar liefst negen Boeings 747 op elkaar zou kunnen stapelen! Hotelgasten worden naar hun kamer gebracht met de lift die de schuine wand (39°) van de piramide volgt. 's Nachts tasten sterke lichtbundels op de top van de piramide de sterrenhemel van Nevada af.

Aan de uitgang worden we aangesproken door twee mannen die ons twee gratis tickets aanbieden voor de voorstelling 'Belief' Van Cirque du soleil'. In ruil voor de gratis tickets moeten we gewoon 's anderendaags in de voormiddag 2 à 3 uur gaan luisteren naar een voorstelling over time sharing. We wagen het erop. Zo'n show meemaken hier is ook meestal wel de moeite waard en vaak zijn tickets peperduur.

We lopen nog even een stuk van de Strip op en af en zien écht hallucinante dingen : zo bijvoorbeeld The Venetian : het grootste hotel van de wereld. Elke suite is 65 m2 groot. Verder is er een casino van 11 000 m2, 17 restaurants, 90 winkels langs geplaveide lanen, het grootste congrescentrum van de US... Een duizelingwekkend project, dat niet zomaar in een of ander kleedje gestoken kon worden. Neen, het geheel is een exacte weergave van Venetië, met het San Marcoplein (inbegrepen de 3 000 afgerichte duiven die viermaal per dag het plein overvliegen), het 365 m lange Canal Grande, waar sierlijke gondels op en neer varen, het dogenpaleis enz. Bovendien is het geheel overdet met een goed geslaagde valse hemel. Het lijkt of de restaurantterrassen werkelijk in de open lucht liggen.

De 'Strip' is de populaire naam van de Las Vegas Boulevard. Het Amerikaanse werkwoord 'to strip' betekent 'iemand in zijn blootje zetten'. Nu begrijpen we waarom zo veel gore brochures reclame maken voor revuemeisjes, dit totally nude zijn. To strip betekent ook appels plukken of een bed afhalen. De verboden vruchten van Las Vegas worden inderdaad goed verkocht langs de Strip. Hoogstwaarschijnlijk verwijst het woord 'strip' echter ook naar het risico langs deze 4 miles lange boulevard alles bij het gokken te verliezen, tot je hemd toe...

Nog een slaapmuts in het Hard Rock Café en ons bed in.

dag 11 - dinsdag 11 mei

Geslapen in het stadje Tropic, een goede uitvalsbasis om Bryce Canyon te bezoeken.

Voor de eerste keer ontbijt op stenen/porseleinen (?) borden en koffie uit stenen tassen ! Een zeldzaamheid in de USA. Tot hiertoe altijd wegwerpbekers, -borden en -bestek.

Gisteravond http://www.weather.com/ nog even gecheckt en tot de vaststelling gekomen dat ze hier vandaag temperaturen rond het vriespunt voorspellen + sneeuwbuien !!!

Bij 't opstaan geloven we daar niks van : wel koud, maar stralend blauwe hemel. Tot we gedaan hebben met ontbijten : sneeuw !!!

We riskeren het ons toch maar om naar Bryce Canyon te rijden. De weg ligt er niet echt gevaarlijk bij. 't Is eigenlijk wel een leuke ervaring : gisteren ongeveer 30°, vandaag vriesweer. We ervaren hier nu aan den lijve dat 32° F gelijk is aan 0° C.

Bryce Canyon : eigenlijk geen echte canyon, maar een kalkplateau (tussen 2018 en 2748 m hoog), waar door erosie onregelmatige kalkpilaren met een oranje tot dieprode kleur (pink cliffs) werden gevormd.

Vermits er toch te veel sneeuw is en het zicht daardoor behoorlijk wordt beperkt, korten we onze trip door Bryce Canyon wat in en vertrekken al eerder dan voorzien richting Las Vegas. We rijden langs de scenic route door de Red Canyon.

We hadden onze Tom-Tom ingesteld op 'kortste route', maar dat bleek al snel geen goeie keuze te zijn, want binnen de kortste keren zaten we op onverharde wegen, en dat was nu ook weer niet de bedoeling.

We krijgen allebei het gevoel dat we echt 'the american way' aan 't reizen zijn : vooral veel sight-seeing (rijden-stoppen-foto-verder rijden...). En eigenlijk willen we allebei wat meer voeling krijgen. Daar gaan we dan de komende dagen voor zorgen!

We rijden nu écht door sneeuwlandschappen en de temperatuur daalt verder tot +/- -5°C. Dat kan al tellen.

Deze keer loopt er geen hert over de weg, maar wel een prairiehond.

's Middags lunchen we in Cedar City. We krijgen daar een gazet te pakken en lezen dat British Airways van plan is een aantal dagen te staken in mei en juni... Wij reizen terug met British Airways... Nu ja, we zien wel...

Via de Interstate 15 komen we stilaan weer in de bewoonde wereld. Er duikt toch al eens een stadje op, een winkelcentrum, er zijn wat meer auto's op de weg.

En dan is er staat n° 4 : Nevada.

We rijden weer door woestijnlandschap, tot we in de verte een betonnen oase zien opduiken : Las Vegas!

Ons hotel is super-deluxe (via http://www.hotwire.com/ goedkoop kunnen boeken). Uiteraard is er ee casino aan verbonden. Onze ogen vallen bijna uit hun kassen. We hadden ons hier wel iéts bij voorgesteld... Maar dit grenst aan het onwaarschijnlijke.

's Avonds gaan we naar het buffet in de Mirage ( in Las Vegas kan je heel goedkoop en lekker eten en de meeste hotels organiseren buffetten).

Tijdens 't eten vragen we ons af of we dit degoutant of decadent moeten vinden...

Na ' t eten bezoeken we een ander hotel : Caesars Palace, één van de 'betere'... Hier zijn écht geen woorden voor : 2500 kamers, 11 restaurants en 3 casino's met een oppervlaktevan 1 ha! Het shopping center is écht héél mooi. Langs een antieke Romeinse laan, met zuilen, immense bogen, fonkelende fonteinen en beelden uit de tijd van Caesar, liggen honderden winkels.

dag 10 - maandag 10 mei

In Bluff geslapen. Niet zo'n goed hotelletje en bovendien geen ontbijt inbegrepen... snel vergeten maar.
Lange trip voor de boeg : 329 miles to go en dat via bergachtig landschap. We willen vanavond in de buurt van Bryce Canyon aanbelanden.
De meest uiteenlopende landschappen dienen zich aan tijdens onze rit : plat met hier en daar een grote rotspartij, grillige grijze rotsen, hoogtes, dennenwouden. Eventjes rijden we zelfs in de sneeuw (we zitten hier immers op 9600 feet; reken zelf maar es uit hoe hoog dat is; ik weet het : HOOG!).
Maar we rijden vooral door de grote leegte. We hebben ondertussen een ceedeetje met indianenmuziek gekocht (fluit) en die ligt op in de auto. Wim vindt het vooral meditatiemuziek, maar mij brengt het eigenlijk toch nog wel méér bij die enorme desolaatheid van het landschap waar we doorrijden.
In Hanksville lunchen we en een uur later komen we aan in Capitol Reef. We willen daar graag een wandeling gaan maken (kwestie van onze kilo's toch een béétje onder controle te houden ;-). Maar o wee ! wat blijkt ? ik ben toch wel mijn sakosj vergeten in 't resto vanmiddag !!!! Terug dus... Gelukkig hadden de vriendelijke dames van het resto mijn tas gevonden en ze zelfs in de kluis gelegd, stel je voor.
Helemaal de weg terug naar onze startplaats voor de wandeling, eigenlijk toch wel weer klimmen en weer eens heel erg de moeite waard. We klimmen naar Hickman Bridge deze keer : een natuurlijke brug tussen twee rotsen.
Eventjes geluk gehad vandaag : één van de verkeersborden aan den lijve meegemaakt : overstekende herten... al een geluk dat wim het gezien had, anders was ik er gewoon volle gas tegen aan gereden... En dan stond dat hert ons bovendien nog eens hooghartig aan te kijken, zo te midden op de weg; stel je voor ;-)

dag 9 - zondag 9 mei

Moederdag vandaag. In de ontbijtruimte wenst iedereen aan alle vrouwen (moeder of niet ?) een fijne moederdag :-)

We vertrekken richting Navajo-indianenreservaat en Monument Valley (ligt in Navajo-gebied).

Eerste voorziene halte is Cameron; daar zullen we koffie gaan drinken. We rijden door woestijnlandschap en onze GPS vertelt ons dat we binnen 600 m het centrum van Cameron zullen binnenrijden. Verbazing alom : 1 motel, 1 tankstation and that's it! Je had onze gezichten moeten zien !

We zetten onze koers verder door het woestijnlandschap en rijden in Tuba City Navajo-land binnen. Af en toe zien we links en rechts van de weg een paar huizen. Mijlenver is er voor de rest geen levende ziel te bespeuren.

Namen van dorpjes en steden die tot de verbeelding spreken : Cow Springs, Wayne's Village, Mexican Hat...

De staatsgrens over. We zitten nu in Utah, onze derde staat die we aandoen (na california en arizona)

In Monument Valley hebben we een beetje pech : het zic ht is niet zo goed wegens heel veel wind... moet er nog zand zijn ??? Dit is het enige moment tot nog toe dat een 4x4 van pas zou zijn gekomen.

Toch een heel imposante site. Achter elke rotspartij vraag ik me af waar Clint Eastwood op zijn paard blijft....

We beslissen bij deze dat we thuis zeker nog eens een paar oude westerns uit de kast gaan halen...

dag 8 - zaterdag 8 mei

Vandaag rijden we naar Sedona. Deze stad, waar Max Ernst ooit heeft gewoond, is uitgegroeid tot het mekka van de new age. Deze plek is erg in voor de beau monde van California. Hoewel de stad zelf weinig of niets te bieden heeft, is de omgeving gewoonweg adembenemend. Dit landschap van gele, okerkleurige en oranje-rode rotsen grenst aan het ongelofelijke.

De streek zelf is voor de indianen al duizenden jaren een belangrijk middelpunt waar aardse energiepunten elkaar raken (vortex-punten). Al lang voor deze plek in de mode kwam, trokken ze er massaal naartoe, een gewoonte waar nog steeds geen einde aan gekomen is . Het grote verschil met de westerlingen is dat hun oprechte band met de natuur nooit dubbelzinnig is geweest.

We maakten er twee wandelingen : één naar Devils Bridge en één naar Bell Rock, voor de namen alleen al zou je 't doen, hé! Nu ja, wandelingen, voor mij zijn dit al heuse klimpartijen; en dat met mijn hoogtevrees... chapeau voor mezelf !

dag 7 - 7 mei

Een rustig acclimatiseer-dagje vandaag.
Wandelen in Flagstaff. Leuk - wat wij zouden noemen -provinciestadje. Lekker weertje overdag ('s morgens en 's avonds wel altijd behoorlijk fris). Toch voelt het hier anders aan dan bij ons : 's morgens 5° C en toch ben je geneigd om met een dikke pull op terras te gaan zitten, want staalblauwe hemel en schitterende zon...

bezoekje gebracht aan Gene's Shoe Hospital : een gigantische westernwinkel met lasso's, riemen, vlaggen, zadels, boots etc. etc. Echt allemaal gerief voor real cowboys...

dag 6 - 6 mei 2010

We vertrekken vnauit Kingman richting Grand Canyon. Eerst passeren we via de befaamde route 66 langs Seligman. Hilarisch !!! Een echt bedevaartsoord voor wie van route 66, old timers en aanverwanten houdt. Prullaria, autoplaten, stickers... noem het maar op; ze hebben het er.

Van daar rijden we naar de South Rim van de Grand Canyon. Bij de ingang kopen we een ticket voor de National Parks, geldig voor een jaar. Kost ons 80 dollar. Daarmee mogen we een heel jaar alle nationale parken binnen. Een enkel ticketje voor de Grand Canyon zou ons 50 dollar kosten. Rap een en ander uitgespaard dus.

F-e-n-o-m-e-n-a-a-l!!! Woorden schieten écht te kort voor wat je daar te zien krijgt.

Na een bezoek aan de mooiste uitzichtpunten stappen we moe, maar voldaan de auto in om naar onze slaapplaats in Falgstaff te rijden.

Nog een lekker diner in Beaver Street Brewery, een echt gezellig bruin eetcafé kruipen we in ons bed... morgen staat een dagje lekker niks doen op het programma...

dag 5 - 5 mei 2010

We vertrekken vandaag richting Flagstaff, maar maken nog een tussenstop in Kingman omdat we Flagstaff eigenlijk toch te ver vinden om in één keer te doen.
We starten in Torrence om gerief voor scrapbooking te gaan halen voor Ina. Jongens, jongens wat een winkel !!! Wat ze daar allemaal niet hebben.
In Barstow passeren we een outlet factory, ttz een heleboel 'winkels' die hun kleren, accesoires, brillen, schoenen... aan sterk (!) verminderde prijzen verkopen. Toch eens gaan rondsnuffelen... Je vindt er Hilfigger, Levi's, Samsonite, Gap, Guess...
't is niet te doen om de hele weg de fameuze route 66 te volgen, maar af en toe pikken we toch wel een stukje mee. Bijvoorbeeld ook om naar Bagdad Café (remember te movie)te gaan. Het ligt niet in echt in het plaatsje Bagdad, wel in Newberry springs. De bazin is niet meer dezelfde, maar de bar in the middle of nowhere ademt nog steeds dezelfde sfeer. Binnen hangen gesigneerde foto's van de crew. Je houdt het niet voor mogelijk. Vooral harley drivers maken hier een halte.... Waauw! wat een machienen... misschien huren we er later toch ook nog één voor een dagje. Moet zalig zijn om er hier wat mee rond te rijden...
Na Bagdad Café zetten we onze koers voort naar Kingman, waar we in een 'gewoon baan-motel' slapen.
We gaan eerst nog iets eten in Dambar & steakhouse : een ode aan de route 66 en de cowboycultuur. Een rode pseudoschuur langs de weg, met alles erop en eraan : koe op het dak, karrenwielen tegen de muur en zaagsel op de vler. De krukken van de bar zijn overtrokken met zwart-en-wit- gevlekte stof (beuhhh!).

dag 4 - 4 mei 2010

Waauw ! What a beautiful day !!! Vandaag het Getty Center bezocht (eigenlijk bijna de hele dag in rond gelopen). Getty woonde in Engeland en stierf in 1976 zonder zijn museum ooit te hebben gezien. Hij liet het museum 1,3 miljard dollar na om kunstwerken te kopen. Het museum is een van de indrukwekkendste cultuurtempels ter wereld. Het ligt op één van de heuvels van Santa Monica, hoog boven Los Angeles.

Het ontwerp van Richard Meier : te voet kom je aan een futuristisch pleintje aan de voet van de heuvel, vanwaar een kabeltram je naar het museum kan brengen (wij gingen te voet !!!).

Het Getty Center is 87.000 m2 groot en ligt te midden van 45 ha tuinen. Het ontwerp is van Richard Meier. In de tuin ontdek je een reusachtige ruiker azalea's waarvan de geometrische inplanting een drijvend eiland vormt. Het museum telt 5 paviljoenen. Ze zijn onderling verbonden door pleinen, tuinen en al dan niet overdekte doorgangen. Je vindt er werken van Van Dijck, Rubens, Rembrandt, Van Gogh, Cezanne, Ensor... Kortom : een juweeltje, zowel voor de architectuurliefhebber als voor wie van schilder- en beeldhouwkunst en/of tuinen houdt.

alvast een paar foto's

dag 3 - 3 mei 2010

Oeps ! Ons restaurantje waar we mogen gaan ontbijten, is blijkbaar gesloten... "they had some problems, but he's opening the restaurant..." :-)
Toch maar 50 m verder gestapt en naar het internet-café om de hoek : kunnen we meteen checken of onze laptop daar wél op internet geraakt... gelukt !!! Leuk om via www.hotwire.com hotelletjes te reserveren...
Na een lekkere bagel met cream cheese en avocado (daar gaat mijn lijn !!!) op weg naar Mulholland Drive (remember the movie!). Deze weg is lang en vooral hoger gelegen; dus prachtige uitzichten over de stad. Maar ook : sjeke villa's, dure auto's, een knotsgekke supermarkt waar alles peperduur is en bijvoorbeeld groenten en fruit zo netjes gestapeld liggen... crazy! Alles ziet er hier prefect uit. Wim krijgt complimentjes over zijn outfit. Blijk van de amerikaanse openheid, hartelijkheid, sponaneïteit...
Via San Diego Freeway naar Venice Beach... en ik die dacht dat ik de meeste weirdo' gisteren op Melrose al had gezien : je houdt het niet voor mogelijk :medical-marihuana docors +dito praktijken (!), buikdansende dames met een vlijmscherp mes balancerend op hun hoofd, crazy 'artiesten', body-builders-beach (een fitness-ruimte in openlucht waar de baywatchers hun glimmende lijven tentoon stellen)...
Niet simpel om hier iets treffelijks te vinden om te eten.
Leuke boekenwinkel ontdekt (zo nog 'nen echten') waar we meteen een Rough Guide hebben gekocht over San Fransisco... we gaan dan waarschijnlijk toch nog die richting uit...
InVenice Beach langs de kanaaltjes gewandeld en een paar prachtige design huizen gezien. Ik zou er wel in eentje willen wonen, ware het niet dat je tuintje mede kan bewonderd worden door alle toeristen die de kanaaltjes komen verkennen.
Na Venice beach met de auto richting Rodeo Drive : eerste gedeelte nóg sjiekere villa's dan die die we vanmorgen zagen om dan uiteindelijk te belanden in de designer winkelstraat. Portemonnee dichthouden is hier de boodschap ! Vinden we toch wel toevallig parkeerplaats voor de winkel van La Perla zeker :-)... Cartier, Hermes, Prada, Armani, De Beers, Versace, Dior, Chanel... je vindt ze er allemaal. In de winkels twee à drie werkloze verkopers/verkoopsters. Veel werk hebben ze blijkbaar niet...
Van Rodeo Drive richting Sunset Strip. Lekker aperitief in leuke kroeg.
's Avonds mexicaans gegeten (niet zo lekker) en op tijd in ons bed, want jetlag speelt ons toch nog wel wat parten.

dag 2 (2 mei 2010)

Ontbijt (inbegrepen) in restaurant Transsylvania. Povertjes (voor mij, voor wim niet zo, want gebakken patatjes, worstjes, spek, eieren...)

Triggerfinger, Belgische rockgroep, vorig jaar op werchter te zien, zijn hotelgenoten. Ook wel toeval !

Op stap : hollywood boulevard, walk of fame, kodak theatre, chinese theatre, look-alikes van johnny depp, spiderman, superman, darth vader, marilyn monroe....

Leuke farmers market ontdekt. Bijna alles 'organic'. Lekkere noten, gedroogd fruit, vers geperst fruitsap... en craw fish !!!
Sunset boulevard : weirdo, more weirdo, most weirdo...
Melrose avenue : nog nooit zoveel tattoos, piercings, skinny jeans... bij mekaar gezien.
Sjieke villa's in verbindingsstraten tussen melrose, sunset en hollywood.

dag 1
vertrek vanuit zaventem richting chicago. 9 u vliegen.
In chicago overstap naar LA. alles vlot verlopen.
Toch opmerken dat American Airlines niet zo goed is als andere lange-afstand-maatschapijen waar ik al mee vloog (KLM, Air France, british airways, lufthansa...)
Na +/- 24 uur aankomst in LA. Hotel Hollywood Downower INN.
's avonds nog snel thais gegeten in Palms (lekker !) op wandelafstand van hotel.
slaap zacht !